Serkan Ünvermiş

Hikayem aslında çok basit 3 kelime 1 cümle. “Çocuklar boşuna ölüyor.”

Aykut’un ağzından çıkan bu cümle bende vurucu bir etki yaratarak proje için bir şeyler yapma ihtiyacı uyandırdı. Yapılacak ilk iş donör adayı olmaktı. Hemen eşimle beraber gidip donör adayı olduk. O küçük bir tüp kanı verip çıktığımızda hissettiğimiz ortak duygu “iyi bir şeyler yapmış olma” hissiydi. Yeterli miydi? Hayır! Etrafımızdaki yakınlarımızı arkadaşlarımızı donörlüğe yönlendirdiğimizde gördük ki eksik yetersiz ve yanlış bilgilere sahipler.

Öncelikli verdiğimiz karar, donörlüğün ve süreçlerinin ne kadar kolay olduğunu insanlara anlatmaktı. Bu niyet ve kararlılıkla belki de sensin ekibinin resmi bir parçası olarak Antalya’da gönüllü hizmete başladık.